its getting harder everyday......... ang bigat sa pakiramdam ng di ka nakakausap. parang ang buhay ko ay walang ligaya kapag wala ka. eto ako ngyon lagi nakatingala sa ulap kapag gabi dahil nakikita ko ang mga tala na nagliliwanag sa kalangitan. iniisip ko na rin na ikaw un na nakatingin pababa sa akin at nagsasabing kamusta ka na..... ang hirap isipin na ang isang taong nasa lupa ay makakapagsabi ng kanyang tunay na nararamdaman sa talang napakataas sa kanya. tulad ngayon.. di kita makausap, i dont know if your angry with me... pissed off. wala na ako pakialam don.... all i want you to know na mahirap, sobrang hirap na di ko masabi syo na sobrang miss na kita. hinihintay ko na lang ang pagkakataong bumaba ang tala mula sa kalangitan at don ko na lang sasabihin sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko... na mahal ko sya. eh paano kung may ibang taong naghihintay din sa kanya at nauna syong saluhin sya.... i wasted all the opportunity habang nasa langit sya na sabihin sa knya kung gaano ko sya kamahal. my pride is killing me......

i dont know if your still thinking of me but somehow im getting used to it, but it gets harder everyday, knowing that i miss someone..... who never missed me.

what are the 7 wonders of the world?
1. to see
2. to speak
3. to hear
4. to taste
5. to feel
6. to smile
7. to love

sometimes the most important thing that we get from a relationship is not the guarantee of permanence but the lesson that we learn from it when we it falls.. Its not how much love we have received but how much love we have given.. Its not how many tears we have shared, but how much laughter we have shared.. Its not how many times we were accepted but how many times we understand when we were rejected.. In the end, its not always how much happiness we have had because of love, but how much we have given that made others happy

bad trip naman tong araw na ito..... ang saya saya ko kanina, alive and kicking kung baga tapos pagdating ng hapon ay magkaaksakit ka. sakit ng katawan ko, ng mga braso ko, likod ko, ulo ko (take note ung taas lang ha..). hay di pa ako makaluwas ng laguna, wala din naman kasing pupuntahan. sabi ng friends ko, lalo na si ems ko na nasubrahan ako sa inom... to much alcohol na daw sa aking katawan. siguro tama sya, ikaw ba naman parang wala nang bukas kung uminom tapos 3 straight days pa. namimiss ko na sila. lalo na si rika, ems, jhen and dada. silang apat ang nagbibigay ng lakas sa akin ngyon. huhuhuhu kailan ko kaya ulit kayo makikita. gusto kong pumunta ng japan at china para mapuntahan kayo dyan pero la me pera. kakanta na lang ako ng hanggang kailan ng orange and lemons, "umuwi ka na baby, di na ako sanay nang wala ka, mahirap ang magisa. at sa gabi'y hinahanap hanap ka... hanggang kailan ako maghihintay na makasama kang muli sa buhay kong puno ng paghihirap"

weeeeeeeeee kakagaling lng ng lucban, quezon. eto nanaman ako punta baguio. amp di ako tuamgal ng 12 hours sa bahay ah. stop over ung bahay ko hahaha. umuwi ako last march 25 galing lucban, quezon. 8 am ako nakauwi and then tulog. o the same day may inuman kmi ng mga BB members. sakto on the same night din ay aakyat kami sa baguio ng mga tropa ko. kakapagod ah, pero sulit naman nung naka dating na sa baguio. sarap kaso di na daw ganon kalamig sabi ng mga kasama namin na matagal nang nagpupunta ng baguio. damn, i want to feel ung freezing cold breeze, sayang. nagpunta kmi sa mines view, daming tao. andon ung aso na si, sino nga ba ulit un, ah si douglas. ang laking aso, anong breed un? ung sa beethoven, ganon ang breed non hahahahha.. bumalik me galing baguio mga march 29 na. weeeeeeeee kakapagod..... alam nyo ba kung ano kapalit ng mahabang bakasyon ko, hahahaha hala maglinis ka nang bahay hahahahahahaha.