Last November 1, 2007, this is the day where all of us are going to the cemetery to visit out relatives who passed away on their graves. For me its time for another work. Because our company will hold an event on November 3 and 4, and its called Level Up Live. the call time at our office is 8:30am but i got there at 8:00am. Buti na lang andon na yung mga friends ko na nasa ibang department. Naisipan naming kumain muna sa labas ng building habang wala pa namang mga kasama naming pupunta sa venue. Pagbalik namin, we got a message from the guard there na magdo-down ang elevator.... OMG!! sa eleventh floor pa yung office namin. Naabutan namin sa building ay down na ang mga elevator for maintenance. Wala kaming magawa and to think of it madaming gamit kaming ibaba para dalhin sa venue. Di ko maisip at pumayag ako na sumama sa mga kasamahan ko na dumaan sa fire exit papuntang eleventh floor. Siguro madamin naman kami kaya okay lang. Nasa sixth floor pa lang kami, nanginginig na ang mga tuhod ko... pati mga kasama ko mga ganon na din pero tiniis namin para makarating lang sa taas. May mga naiwan na sa pag akyat namin, ang nasa isip ko that time is.... malapit na... matatapos na kalbaryo ko. Pagdating namin sa taas, lahat kami pawis na pawis at pagod pagod na. Walang makausap ng maayos, lahat mga hinahabol pa ang hininga dahil sa pagod. And to think of it, sarado pa ang pintuan ng Fire Exit sa amin. WTF!!! Buti na lang at maya maya ng konti at napagbuksan na kami ng guard. And come to think of it, may bukas pa lang elevator that time yung para sa executive... at pwedeng gamitin pansamantala dahil wala namang mga boss. Anak ng.... nawalan ako ng lakas.... nung nakita ko yung mga ka opisina namin na gumamit nun.... Until now, kapag napapadaan ako sa pinutan ng Fire Exit at nakikita ko ang mga hagdanan, naaalala ko ang pag akyat namin... at nanghihina ako. Funny though pero Nightmare for us.....
Friday, December 07, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment