EMO delight on Christmas season

The year is 2007.... its december. Malamig ang simoy ng hangin.... simbang gabi na..... madaming batang kumakanta ng pamaskong kanta..... madaming tao sa mall.... madaming bunos... pero sa lahat ng nangyari ngayong december sa akin na ata ang pinaka makulay. After i broke up with my ex-girlfriend.... way back in august - september, i thought loving again is so impossible. Being single is ok naman.... sarap ng pakiramdam, gala kung saan.... inom kung saan... walang pakialam kung anong oras na uuwi.... walang kasama kapag uuwi na. walang inaalala kung nakauwi na, kung nakakain na. Ganyan ang pakiramdam ko until sometime in november - december when i met with this girl, i cant explain what happen to me. Tinamaan ng kidlat ata ako at biglang nagising ang aking damdaming matagal nang tulog. Alam mo ung kantang prinsesa ng teeth, "Nakaupo s'ya sa isang madilim na sulok Ewan ko ba kung bakit sa libu-libong babaeng nandoon Wala pang isang minuto, nahulog na ang loob ko sa 'yo Gusto ko sanang marinig ang tinig mo Umasa na rin na sana'y mahawakan ko ang palad mo Gusto ko sanang lumapit kung 'di lang sa lalaking kayakap mo." Yan talaga ang nangyari sa akin. Prinsesa siya ng buhay ko.... kahit anong gawing tanggi ko sa sarili ko dati, di maalis sa isip ko siya. Masaya ako nung nakilala ko siya.... we started to became close... close enough na nagkaroon ako ng lakas ng loob na yayain siya na sabay kami umuwi at minsan lumabas. Mas naging masaya ako that moment, i thought walang magbabago until one day nasabi niya na "nanliligaw ka ba sa akin?"... di ko alam bakit ko nasabi ang salitang "Oo". Awwwww!!!!! Di ko alam anong mukha ang ihaharap ko sa kanya... and naging mas lumabas ang feelings ko na di ko namamalayan na nagseselos na pala ako kapag may iba siyang lakad. One time, lumabas kami and then may inuman sila... grabe ang sama ng pakiramdam ko nun... when i look at her eyes when someone texted her about sa inuman nila, mas excited pa siya don kesa na kasama ako. Well my pride and love for her ang lumabas ng lubusan, i never talked to her most of the time na magkasama kami and then she tells me na she need to go to the inuman na... sobrang hurt na ako, I never looked back at her when she say goodbye. My heart broke that day.... so many times. I never felt this way before... i think i truly love her. Just 2 days before christmas, Emo na ako that time.... i thought it will last hanggang christmas. Buti na lang at hindi.... nagkabati din kami pero its just like an On and Off situation..... minsan ok kami... minsan hindi. And i think umiiwas na siya sa akin para di na ako masaktan. Pero mas nasasaktan ako pag malayo na siya. Im a type of person na kahit nasasaktan basta andito ka lang sa tabi ko, okay lang. Mag e-emo delight na lang ako. Sana wag ka na lumayo.......

I gave you my heart to feel what im feeling right now......

Fire Exit

Last November 1, 2007, this is the day where all of us are going to the cemetery to visit out relatives who passed away on their graves. For me its time for another work. Because our company will hold an event on November 3 and 4, and its called Level Up Live. the call time at our office is 8:30am but i got there at 8:00am. Buti na lang andon na yung mga friends ko na nasa ibang department. Naisipan naming kumain muna sa labas ng building habang wala pa namang mga kasama naming pupunta sa venue. Pagbalik namin, we got a message from the guard there na magdo-down ang elevator.... OMG!! sa eleventh floor pa yung office namin. Naabutan namin sa building ay down na ang mga elevator for maintenance. Wala kaming magawa and to think of it madaming gamit kaming ibaba para dalhin sa venue. Di ko maisip at pumayag ako na sumama sa mga kasamahan ko na dumaan sa fire exit papuntang eleventh floor. Siguro madamin naman kami kaya okay lang. Nasa sixth floor pa lang kami, nanginginig na ang mga tuhod ko... pati mga kasama ko mga ganon na din pero tiniis namin para makarating lang sa taas. May mga naiwan na sa pag akyat namin, ang nasa isip ko that time is.... malapit na... matatapos na kalbaryo ko. Pagdating namin sa taas, lahat kami pawis na pawis at pagod pagod na. Walang makausap ng maayos, lahat mga hinahabol pa ang hininga dahil sa pagod. And to think of it, sarado pa ang pintuan ng Fire Exit sa amin. WTF!!! Buti na lang at maya maya ng konti at napagbuksan na kami ng guard. And come to think of it, may bukas pa lang elevator that time yung para sa executive... at pwedeng gamitin pansamantala dahil wala namang mga boss. Anak ng.... nawalan ako ng lakas.... nung nakita ko yung mga ka opisina namin na gumamit nun.... Until now, kapag napapadaan ako sa pinutan ng Fire Exit at nakikita ko ang mga hagdanan, naaalala ko ang pag akyat namin... at nanghihina ako. Funny though pero Nightmare for us.....

Scary.... experience but fun though.